صابرا این قفس تنگ جهان جای تو نیست      خرم آن روز کزین بند غم آزاد شوی

 اکنون که معلمی فرهیخته و پدری دلسوز جمع ما را ترک و به لقاءالله پیوسته است، قطعا زیبایی این گذر به وجود یادبودهایی است که از خوشدلی و صدق و صفای او در خاطرمان به یادگار است. آنچه که ما از مرحوم پرویز یوسفیان به یاد داریم خاطرات شیرین همدلی و همبستگی است که عزمی ماندگار برای رسیدن به کمال را زمزمه داشت و با سخنان روح بخش و دلنوازش همچون شمعی روشن راهنمایمان بود.

 قلبی پرنور و سری پرشور داشت هم کامل بود و هم مکمل بیانش دوای درد بود و شفای دل آنچه را که این پدر بزرگوار برایمان میگفت بر یقینمان افزوده میشد که با حال و سوز دل است بیان شیرینش لطیف بود و آموزنده تذکرش شلاق تربیت بود و درس زندگی در توصیف صفات و خصائل نیک او دهها کتاب باید نوشت

برای همه جدای از دیدگاه و افکارشان یار بود.

مبانی اعتقادی خود را هیچوقت فدای مصلحت نکرد و چه بسیار که تاوان داد و خم به ابرو نیاورد.

در وجدان کاری یگانه بود و همتی والا داشت.

دنیایی از احساس و گذشت بود.

صبور بود و طبعی بلند داشت.

مدیر بود و رهبر

عاطفه ای به وسعت دریا داشت آنگاه که از گرفتاری اطرافیان با خبر میشد در نهایت ظرافت اقدام میکرد تا مبادا کسی مطلع شود و در این راه همواره پیشتاز بود.

در راس امور برای او راحتی خانواده و همکارانش حائز اهمیت بود و برای فراهم کردن آن از هیچ اقدامی دریغ نمی کرد یقین داریم که کرامتهای والای انسانی صداقت و پاکی صفای درونش نوری هستی بخش خواهد بود که فضای آرامگاه ابدی او را روشن خواهد ساخت و مهر و محبتش همراهی ارزشمند برای آرامش و راحتی دوران برزخ اوست همه ما به پاس نوازش های پدرانه همت والا تلاش صادقانه و بدون منت در رفع مشکلات همه و درسهایی که از او آموخته ایم تا ابد داغداریم و از خداوند متعال غفران و مغفرت الهی و علو درجات آن مرحوم را آرزو داریم

روحش شاد و یادش تا همیشه گرامی باد